| فراورش مدنی، گردشگری هویت آفرین |
| کد مقاله : 1026-LUT3CONF |
| نویسندگان |
|
محسن پورخسروانی *1، طیبه محمودی محمدآبادی2، فاطمه جمشیدی گوهری3 1دانشیار بخش جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان 2دکترای ژئومورفولوژی از دانشگاه اصفهان 3کارشناس ارشد مخطرات محیطی از دانشگاه شهید باهنر کرمان، |
| چکیده مقاله |
| مقدمه: یکی از استراتژی‌های توسعه مناطق، تعریف کاربری‌های خاصی است که می‌تواند ضمن تقویت هویت مکانی آنها شرایط توسعه پایدار آنها را فراهم آورد. داده و روش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است که به روش پدیدار شناسی و تکیه بر تکنیک تحلیل فضایی صورت گرفته است. بدین منظور با استفاده از منابع نظری و متون علمی مفهوم فراورش مدنی تشریح گردید. سپس بوسیله بازدید میدانی از منطقه مورد مطالع مصداق آن شناسایی وتبیین گردید. یافته‌ها: جوامع بشری دارای مرتبه‌ای از پیچیدگی و دارای سطحی از گسترش مدنی هستند و میزان گسترش آن به تراز فهم، دانش، بینش و فرهنگ آن جوامع بستگی دارد. هنگامی‌که جوامع به سطوح بالایی از گسترش و پیچیدگی مدنی می‌رسند نیازهای جدیدی در آن جوامع به وجود می‌آید که در گذشته برای آنها مطرح نبوده است. گردشگری یکی از نیازهای انسان اجتماعی است که برحسب آنکه جامعه مورد نظر در چه مرتبه‌ای از رشد و بلوغ مدنی باشد دارای پیچیدگی‌ها، تنوع و سازمان و ساختار خواهد شد. در همین رابطه اینکه جامعه‌ای به حدی از شناخت برسد که قادر باشد مسائل را شناسایی و سپس برای حل مساله راه حل ارائه دهد، فراورش مدنی نامیده می‌شود. نتیجه‌گیری: سکنا گزینی انسان با شناخت محیط و کشف ارتباطات بین پدیده‌ها سعی در حل مسائل و مشلات می‌نماید. در این فرآیند بناها و سازه‌هایی خلق می‌شوند که نماد عقلانیت، درک محیط و تبلور دانش بشری می‌باشند. به همین علت این سازه‌ها بواسطه برخورداری از دانش بشری و ویژگی‌های زیبایی شناختی نماد گردشگری هویت آفرین لقب می‌گیرند. زیرا این سازه‌ها به علت درک روح مکان توسط معماران و مهندسین محیطی تجلی یافته و ویژگی‌های هویت مکان را در خود نهفته دارند. آب انبارها از جمله این سازه‌ها هستند که بواسطه اداراک محیط در مناطق خشک توسط مهندسان و معماران محیط جهت حل مسئله خشکی طراحی و ساخته شده‌اند. |
| کلیدواژه ها |
| آب انبار، فراورش مدنی، گردشگری هویت آفرین، بیابان لوت |
| وضعیت: پذیرفته شده |